طیف اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم (Autism Spectrum Disorder – ASD) یک اختلال عصبی-رشدی است که بر مهارت‌های اجتماعی، ارتباطی و رفتاری فرد تأثیر می‌گذارد. این اختلال از کودکی شروع می‌شود و شدت آن در افراد مختلف متفاوت است. برخی افراد اوتیستیک ممکن است نیاز به حمایت بیشتری داشته باشند، در حالی که برخی دیگر زندگی مستقلی دارند.

علائم اوتیسم در کودکان

علائم اوتیسم معمولاً در ۲ تا ۳ سالگی ظاهر می‌شوند، اما در برخی کودکان زودتر هم قابل تشخیص هستند. این علائم به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

۱. مشکلات ارتباطی و اجتماعی

• ناتوانی در برقراری تماس چشمی یا داشتن تماس چشمی محدود

• عدم تمایل به برقراری تعامل اجتماعی و بازی با همسالان

• تأخیر در رشد مهارت‌های زبانی یا عدم استفاده از زبان برای ارتباط

• درک نکردن احساسات دیگران و نشان دادن واکنش‌های غیرمعمول به هیجانات

• استفاده غیرعادی از حرکات بدن، مانند اشاره نکردن برای نشان دادن اشیا

۲. رفتارهای تکراری و علایق محدود

• انجام حرکات تکراری مانند دست زدن، تکان دادن بدن یا راه رفتن روی نوک پا

• حساسیت بیش‌ازحد یا کمتر از حد به صدا، نور، لمس یا بوها

• پافشاری بر روال‌های ثابت و ناراحتی شدید هنگام تغییر برنامه‌ها

• داشتن علاقه‌های محدود و شدید (مثلاً تمرکز بیش‌ازحد روی قطارها یا اعداد)

۳. مشکلات حسی

• برخی از کودکان اوتیستیک به صداهای بلند، نور زیاد یا لباس‌های خاص حساسیت شدید دارند.

• برخی دیگر واکنش کمی به درد یا سرما و گرما نشان می‌دهند.